Kazanie na Uroczystość Wniebowzięcia NMP.
Rybnik, 15 sierpnia 2017.
W pewnym miasteczku we Włoszech, pielęgnowany jest w uroczystość Wniebowzięcia Matki Najświętszej piękny zwyczaj. W języku włoskim nazywa się on „L’Incinata”, co znaczy „kłaniająca się procesja”. Mieszkańcy miasteczka niosą w procesji statuę Matki Najświętszej, idąc główną ulicą miasta. Procesja ta symbolizuje, że Maryja jest na swojej drodze do nieba. W tym samym czasie z przeciwnego kierunku idzie druga procesja. Uczestnicy tej procesji niosą statuę Chrystusa, który idzie na spotkanie swojej Matki. Gdy te dwie procesje spotykają się, figury Chrystusa i Maryi kłaniają się sobie. Ma to oznaczać, że Jezus wita swoją Matkę u bram nieba. Dwie procesje łączą się w jedną, a figury Maryi i Chrystusa są niesione jedna obok drugiej do parafialnego kościoła. Ma to symbolizować, że nasz Zbawiciel prowadzi swą Matkę na Jej tron w niebie. Ta ceremonia wyraża radosną i głęboką prawdę, którą dzisiaj świętujemy mianowicie fakt, że po skończeniu swego ziemskiego życia, Maryja została wzięta z duszą i ciałem do chwały niebieskiej.
Tę prawdę uroczyście potwierdził papież Pius XII ogłaszając w 1950 roku dogmat o Wniebowzięciu N.M.P. Patrząc na Maryję Wniebowziętą kontemplujemy ukoronowanie Jej wiary, tej drogi wiary, którą Ona wskazuje Kościołowi i każdemu z nas. Wniebowzięcie Maryi jest dla nas gwarancją, że i my kiedyś osiągniemy niebo. Tym bardziej, że czeka tam na nas nasza kochająca Matka. Stąd też w dzień Jej Wniebowzięcia możemy z nadzieją wybiegnąć myślami do tego dnia, w którym sami przekroczymy bramy nieba i będziemy witani przez Chrystusa, Maryję, aniołów, świętych, a także przez naszych bliskich, którzy nas wyprzedzili w drodze do nieba.
Słowami św. Bernarda, mistycznego piewcy Świętej Dziewicy, zwróćmy się dzisiaj do Maryi: „Prosimy Cię, o Błogosławiona, ze względu na łaskę, jaką znalazłaś, ze względu na przywileje, na jakie zasłużyłaś, ze względu na Miłosierdzie, które zrodziłaś, spraw, aby Ten, który za Twoim pośrednictwem raczył stać się uczestnikiem naszej nędzy i słabości, dzięki Twojej modlitwie uczynił nas uczestnikami swoich łask, swojego błogosławieństwa i wiecznej chwały”.
Dzień Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ma w Polsce także odniesienie patriotyczne. Rok 1920 był dla odradzającego się Państwa Polskiego niezwykle groźny. Wolność i niepodległość najjaśniejszej Rzeczypospolitej zostały zagrożone. Wojska bolszewickie zalewały polskie ziemie. 15 sierpnia armia czerwona stanęła u wrót Warszawy.
Modląc się na cmentarzu w Radzyminie na grobach żołnierzy poległych w obronie Ojczyzny, Ojciec Święty Jan Paweł II powiedział: „Cud nad Wisłą” i zwycięstwo nad Armią Czerwoną, to ważna data w naszej narodowej historii. Było to wielkie zwycięstwo wojsk polskich. Tak wielkie, że nie dało się tego wytłumaczyć w sposób czysto naturalny. I dlatego nazwane zostało „Cudem nad Wisłą”. Była to wielka bitwa o wolność naszą i całej Europy. Bitwę tę zalicza się do osiemnastu największych bitew świata.
Dzisiaj oddajemy hołd wszystkim żołnierzom, którzy na przestrzeni dziejów walczyli o wolną i niepodległą Polskę. Musimy pamiętać, że sprawa Polski nie kończy się na zdobyciu wolności. Powinniśmy myśleć o wychowaniu młodego pokolenia i o tym jaka będzie Polska. Umiłowanie Ojczyzny powinno być naszą wspólną troską. Powinniśmy być dumni z naszej historii.
Dziękujemy dzisiaj dobremu Bogu, za otrzymaną wolność, prosimy o błogosławieństwo dla naszej Ojczyzny oraz radość szczęścia wiecznego dla tych, którzy walcząc o wolność, na Jej ołtarzu złożyli swoje życie.
Dziś, w Uroczystość Wniebowzięcia NMP radując się z chwały i wyniesienia Maryi, zanieśmy do Niej nasze prośby, aby opiekowała się nami i nas wspierała. Oddajmy Jej w opiekę nasze rodziny, naszą parafię, Ojczyznę i nas samych. Ona patrzy dziś na nas z miłością i cieszy się, że zgromadziliśmy się w tej świątyni, aby radować się z Jej chwalebnego Wniebowzięcia.
Amen.